„Przemoc w szkole,  dziewczynki zabijają dziewczynki” – czy te konstatacja budzą szczególne zgorszenie, zgrozę? Czy są odbierane z odruchem takich samych emocji, jak standardowy nagłówek w gazetach z sensacjami?

Bohaterka spektaklu, nastolatka , „dziewczyna jak inne”, bierze udział w czynieniu zła i nie umie sobie z tym poradzić, nie umie przeciwdziałać wypadkom, a może po prostu  przez długi czas nie potrafi ocenić i zobaczyć we właściwym świetle postępowania swojego i rówieśnic. Bo rozmyły się normy, bo zło spowszedniało, i dopiero gdy wydarzy się tragedia  to przywróci ona ostrość widzenia i surowość oceny  niegodziwości ?
Ileż przemocy na co dzień postrzegamy jak niewinną zabawę, bowiem konkurowanie o powodzenie i względy nie liczy się z wyrządzanymi  bliźnim krzywdami - ma swoje prawa i swoje trupy.

A może w każdej grupie musi znaleźć się ofiara? Zawsze tak było? A może „w szkole tak po prostu jest” – jak stwierdza bohaterka spektaklu - i już !