Pracy nad spektaklem przyświecał dydaktyczny cel znalezienia "miękkiej formy" dla
pomieszczenia  i wyrażenia "twardych treści"; chcieliśmy, nie sięgając do modnego sztafażu
poetyki "nowego brutalizmu", znaleźć taką formę, która by  nie epatowała brutalnymi treściami
lecz je kontrapunktowała, poddawała  oglądowi i refleksji. 
Tekst Olgierda Łotoczki, wyszperany przez uczniów w zeszytach "DIALOGU" z lat '60, zainspirował inscenizację onirycznego i poetyckiego widowiska, w którym rozgrywając w planie działań i intencji postaci miłość, w planie znaczeń opowiadamy o przemocy. Zdjęcia ze spektaklu dobrze (chyba) ilustrują tę formę.