"/../Drogie Dzieci, posłuchajcie rady Starego Człowieka... korzystajcie z młodości, ale pamiętajcie, że straconego czasu nikt i nic Wam nie wróci... Myślcie też już teraz o swoim zdrowiu... nie zaczynajcie palić papierosów (a jeśli któreś z Was już pali, to trzeba szybko to odrzucić). Cieszę się, że tak żywo odbieracie poezję, ale nie zapominajcie o nauce języków obcych i o... matematyce. I proszę Was jeszcze o jedno: bądźcie życzliwi dla wszystkich ludzi, kochajcie się wzajemnie, szanujcie wychowawców i rodziców. Bez miłości świat staje się zimny i pusty. Pomyślcie też czasem serdecznie o mnie, to mi pomoże żyć./.../"

       Ten ustęp odpowiedzi zdaje się pozornie dydaktyczną formułką, jakimi zwykli obdarowywać dzieci dorośli . Jeśli jednak będziemy pamiętać, że tę "formułkę" śle młodym ludziom poeta, który pisał: "ocalałem prowadzony na rzeź", dla którego poezja to "ciągła walka o oddech", który gdzie indziej* mówi:" Cały mój trud poetycki, to walka o to, aby >>odpowiednie dać rzeczy słowo<<", wtedy musimy pozbyć się pozornych mniemań.
     Dla Teatru "Kątem" cytowany wyżej fragment odpowiedzi Tadeusza Różewicza stał się inspiracją do stworzenia spektaklu. Poprzez lekturę twórczości Poety zinterpretowaliśmy tę wypowiedź jako wyraz konsekwentnego formułowania elementarnych wartości etycznych w świecie, w którym "cierpienie ludzkie staje się coraz ciemniejsze, cięższe, /../ pozbawione nadziei"**. W świecie tym, gdzie słowa dawno straciły wartość, gdzie "pojęcia są tylko wyrazami", wymowne może być już tylko milczenie (zwłaszcza, kiedy milknie poeta, "a kiedy poeta milknie, milknie razem z nim 5 miliardów ludzi... Mimo piekielnego zgiełku, który wznieca tzw. życie"***) albo dawane dzieciom lapidarne napominanie: "nie palcie papierosów, /.../  kochajcie się wzajemnie".
_______________

*     po wręczeniu "Złotego Lauru" w Macedonii w r. 1987 - wypowiedź zamieszczona w "Odrze" nr 10/1996.
**   ibid.
***tamże