po-pop. BZDET

Obsada:
Jakub Koselski, Agata Noszczak, Klaudia Radecka, Sylwia Salamon, Roksana Skorupa, Iga Strózik, Klaudia Sujewicz, Judyta Urbaniak, Karolina Wilk

Teksty:
T. Różewicz „Przyj dziewczyno, przyj do sukcesu – fragment powieści popo-modernistycznej”. Wykorzystano także fragment dramatu Adama Reczucha „Playland” oraz wiersze: T. Różewicza „Zabiegi” i Bohdana Zadury „Randka w ciemno”, a także teksty własne zespołu.

Istnieje pogląd, że popkultura powstała m.in. jako odpowiedź na niesforność mas robotniczych. Bieda i brak perspektyw nie były najlepszymi środkami na utrzymanie robotników we względnym spokoju i odrętwieniu intelektualnym, dlatego wynaleziono intelektualną paszę, która podpala i zagasza miasta, wywołuje i zagłaskuje rewolucje i zatrzymuje spadający miecz.

Uwierzyliśmy, że każdy człowiek jest specjalnym rodzajem artysty, a łatwość publikacji (chociażby internet) pozwala rozpowszechnić każdy pogląd, udostępnić każdy tekst, utwór muzyczny i obraz. Przy tym recepcja tych publikacji, ich rozumienie i sens przestały być walorami wartościującymi. „Wszystkie mody, wszystkie style równie piękne są – i tyle!”

Zdominowany wielością narracji główny nurt kultury (tzw.  mainstream, któremu wciąż wydaje się, że jest off’ową awangardą) oferuje jałową papkę głupoty, potoczności i narcyzmu domorosłych, niedopieszczonych artystów prześcigających się w ekscesach prowokacji i dystansującej ironii. Na rynku sztuki trwa swoista aukcja: „Kto pokaże większe jaja!” I tak sztuka zamienia się w „jajcarstwo”. Teatr Kątem postanowił skromnie włączyć się w ten nurt biorąc sobie do serca choćby zamieszczone niżej konstatacje:

1. " Niewielki nasz kraj już w roku 2004 i dwa tysiące 5 - zaczął tracić nie tylko zasoby oleju rzepakowego do głowy a także zasoby wody zauważono również gwałtowne zubożenie zasobów leksykalnych a na­wet parajęzykowych... obok słowa kurwa które zastąpiło prawie połowę zasobów ję­zykowych obie półkule muzgu (!) zajęło słowo dupa które odmieniane jest nagminnie w pismach kolorowych przez artystów fotografików (..)”

T. Różewicz „Przyj dziewczyno, przyj do sukcesu”

2.       „Żeby dziś napisać dramat... taki współczesny, to wystarczy wykurwować  język i jest. Ale nie po to przecież chodzimy do teatru, żeby słuchać języka, który otacza nas na co dzień, wkrada się brutalnie do naszych uszu. Gwałci nas. Maltretuje. I z czasem, powoli – jednak wbrew woli, stajemy się tacy jak ten język. Jesteśmy w jego otchłaniach, z których nie możemy się uwolnić! Ale to jest współczesność, albo lepiej NOWOCZESNOŚĆ.”

Barbara Ogar „Maydey.”

3.       „Coraz częściej spektakle teatralne zamieniają się w obyczajowe ekscesy, w trakcie których eliminowana jest metafora, a aktorzy i publiczność sprowadzani są do roli uczestników swoistego reality show.”

Tomasz Mościcki, Odra nr 4/201